Najsłynniejsi wróżbici i wróżbitki

2012-10-21 18:58
  • Wyrocznia Delficka – sławna w starożytnej Grecji wyrocznia w Delfach pochodząca jeszcze z okresu mykeńskiego, kiedy była miejscem kultu boga chtonicznego. Grecy uważali sanktuarium za omphalos - pępek świata. W okresie homeryckim wyrocznia stała się ośrodkiem kultu Apollina, a przepowiednie wieściła siedząca na trójnogu kapłanka Pytia, wieszczka Apollina.
  • Kasandra – w mitologii greckiej wieszczka i królewna trojańska. Uchodziła za córkę króla Troi, Priama i jego żony, Hekabe. Była bliźniaczą siostrą Helenosa. Zakochany w niej Apollo dał jej dar widzenia przyszłości, jednak Kasandra nie odwzajemniła jego miłości. Rozgoryczony rzucił na nią klątwę, sprawiając, że nikt nie wierzył w jej przepowiednie. Dramatycznych ostrzeżeń Kasandry nie słuchali jej rodacy, nie udało się jej zapobiec upadkowi Troi. Po zdobyciu miasta przez Achajów, została wywieziona do Myken jako branka króla Agamemnona. Urodziła mu synów-bliźniaków – Teledamosa i Pelopsa. Także Agamemnon nie wierzył jej przepowiedniom. Kasandra zginęła razem z nim i dwoma synami, zamordowana przez żonę Agamemnona, Klitajmestrę i jej kochanka Ajgistosa (Egista). Jej imię stało się synonimem złowróżbnej prorokini, wieszczącej nieszczęście.
  • Melampus – w mitologii greckiej legendarny wieszcz, wróżbita i prorok. Syn Amythaona i Idiomene. Stał się sławny dzięki swemu dziełu, w którym wyjaśniał wróżenie z drgań członków. Słowo Melampus znaczy („czarnonogi”). Mity mówią, że niegdyś jego uszy polizały węże, dlatego rozumiał mowę zwierząt, przepowiadał i leczył, był założycielem rodu proroków Melampodydów. Swoje magiczne moce wykorzystywał dla własnego dobra i dla brata, Biasa. Jego żona Iphianassa urodziła mu pięcioro dzieci: Anthiphatesa, Mantiosa, Abasa, Pronoe i Manto.
  • Mimir – w mitologii nordyckiej tajemniczy mędrzec o nieznanym pochodzeniu. Był właścicielem źródła mądrości u korzeni Yggdrasilu. Prawo do napicia się z tego źródła uzyskał Odyn, płacąc w zamian Mimirowi własnym okiem. Po wojnie Asów z Wanami Mimir został wraz z Hönirem oddany do Wanów jako zakładnik. Za rady udzielane Hönirowi został przez Wanów ścięty. Zabalsamowana głowa Mimira udzielała rad Odynowi.
  • Fineus – w mitologii greckiej król Tracji, wieszczek. Uchodził za syna Agenora. Jego pierwszą żoną, z którą miał synów Pandiona i Pleksipposa, była Kleopatra (córka Boreasza), a drugą żoną – Idaja. Od bogów otrzymał dar przepowiadania przyszłości. Mit - Idaja oskarżyła niesłusznie Pandiona i Pleksipposa o zniewagę. Fineus ich za to uwięził. Bogowie za karę zesłali na niego harpie, które porywały lub zanieczyszczały jedzenie, zanim zdążył je włożyć do ust. Bracia jego pierwszej żony, Kalais i Zetes, którzy przybyli do Tracji wraz z Argonautami, wybawili Fineusa od śmierci głodowej.
  • Kalchas – obok Mopsosa i Tejrezjasza jeden z najsłynniejszych wieszczów greckich, najlepszy we wróżeniu z lotu ptaków. Był synem Testora, a więc i potomkiem Apollona. Towarzyszył wojskom w wyprawie przeciw Troi. Znanych jest kilka jego przepowiedni:

  1. Kiedy Achajowie składali ofiarę bogom przed rozpoczęciem oblężenia Ilionu, spod ołtarza wypełzł wąż, wspiął się na pobliskie drzewo i pożarł znajdujące się w gnieździe osiem piskląt i ich matkę. Następnie wąż zamienił się w kamień. Kalchas trafnie zinterpretował to wydarzenie jako znak od Zeusa. Zapowiadał on, że Achaje będą bezskutecznie oblegać mury Troi przez dziewięć lat i zdobędą je dopiero w dziesiątym roku.

  2. Przepowiedział Agamemnonowi, że żadne okręty wojenne nie będą mogły wypłynąć do Troi, dopóki nie uśmierzy gniewu Artemidy. W tym celu polecił złożyć w ofierze córkę Agamemnona, Ifigenię.

  3. Potrafił wyjaśnić, dlaczego w dziesiątym roku oblężenia na Achajów spadła zaraza. Okazało się, że zesłał ją Apollon, na prośbę swojego kapłana, Chryzesa, któremu Agamemnon porwał córkę, Chryzejdę. Jedynym wyjściem było oddanie porwanej ojcu.

  4. Przepowiedział również, że mury Troi pozostaną niezdobyte tak długo, jak w trojańskiej świątyni Ateny będzie znajdował się Palladion. Posążek został ukradziony przez Diomedesa i Odyseusza.

  5. Jego mniej znane przepowiednie mówiły o tym, że do zwycięstwa nad Troją konieczna jest przy oblężeniu obecność dwóch wojowników: Achillesa i Filokteta.

  6. Kalchasowi przepowiedział sam sobie, że umrze dopiero wtedy, gdy spotka wieszcza mądrzejszego od siebie. Pokonany został w sztuce wieszczenia dopiero przez Mopsosa, wnuka Terezjasza. Zobaczywszy maciorę, która się prosiła, starali się przewidzieć, ile urodzi prosiąt. Kalchas przewidział narodziny ośmiu, Mopsos - dziewięciu. Kiedy okazało się, że rację ma ten drugi, Kalchas umarł ze zmartwienia. Świątynia poświęcona Kalchasowi znajdowała się w Apulii, gdzie wyznawcy we śnie uzyskiwali wyrok wyroczni.

  • Nostradamus ur. 14 grudnia 1503 w Saint-Remy w Prowansji, zm. 2 lipca 1566) – francuski lekarz, astrolog, matematyk i autor proroctw, okultysta, doradca królowej Francji Katarzyny Medycejskiej. Miał m.in. przepowiedzieć okoliczności śmierci jej męża Henryka II.
  • Sybilla Kumańska – kapłanka wyroczni Apollina w Cumae, w Kampanii, we Włoszech. Zgodnie z legendą Sybilla przybyła do Cumae ze wschodu (Grecja lub Persja). Apollo, chcąc ją uwieść, zaoferował jej wszystko, czego zapragnie. Sybilla poprosiła o tyle lat życia, ile ziaren piasku zmieści się w garści – było ich tysiąc. Apollo obdarzył ją długim życiem, ale ponieważ nie prosiła o wieczną młodość, z biegiem lat starzała się i kurczyła, marząc o wcześniejszej śmierci. Grota, w której mieszkała Sybilla, miała znajdować się na cmentarzysku u podnóża akropolu w Cumae. W latach 20. XX wieku rozpoczęto tam wykopaliska, ale pierwsza grota okazała się tunelem wykonanym w połowie I wieku p.n.e. na rozkaz generała rzymskiego Marka Agrypy. W 1932 roku odkryto w pobliżu kolejna grotę składającą się z 107-metrowego korytarza, na końcu którego znajdował się przedsionek z dwiema wykutymi w skale ławkami. Przedsionek od głównego pomieszczenia oddzielały drzwi – prawdopodobnie tam Sybilla wypowiadała swoje przepowiednie. W korytarzu i przedsionku umieszczone są otwory wentylacyjne, które – poza dostarczeniem odurzających oparów – za dnia również oświetlały wnętrze, mogły też powodować efekt opisany przez Wergiliusza.